Op het komende Zorgonderwijsvernieuwers Congres in april geven Jitze de Wilde en Marina Wildeboer een presentatie over het gebruik van AI in het onderwijs. Beiden werken onder meer bij het Wenckebach Instituut. De Wilde is voormalig docent en nu adviseur en applicatiebouwer. Wildeboer is regiedocent bij het cluster Moeder en Kind. Tijdens de presentatie leren de deelnemers onder andere hoe je AI in het zorgonderwijs kunt inzetten.

Wat is de meerwaarde van het gebruik van AI in het onderwijs?

De Wilde: ‘Zet vijf verpleegkundigen op een rij in dezelfde situatie en wij hopen dat ze alles hetzelfde doen. Maar in werkelijkheid doen ze het waarschijnlijk allemaal net een beetje anders. Omdat ze andere ervaringen hebben gehad. Of misschien net een beetje beter hebben opgelet op school. En dat zorgt voor een andere benadering van de situatie. Je stelt andere vragen. Of pakt dingen aan in een andere volgorde.

Deze technologie geeft handen en voeten aan die verschillen. In de casuïstiek die wij aanbieden, worden ze allemaal geconfronteerd met hetzelfde probleem. Maar ze hebben daarin de vrijheid om het op hun manier aan te pakken en te werken op hun eigen niveau. En dat is iets wat hiervoor niet mogelijk was.’

Er zijn nu toch ook online leermodules waarbij studenten op hun eigen niveau kunnen werken?

Wildeboer: ‘Dat klopt maar met AI ga je dieper in op het procesniveau. Terwijl het in die andere modules meer gaat om het maken van keuzes. Vergelijk het met mensen die aan het skiën zijn. Dan kun je de keuze maken voor een rode of zwarte piste. Met AI zit de ondersteuning echter in de afdaling zelf. Dus: hoe draai je de bochten? Wanneer rem je? En dat is een hele andere manier van maatwerk dan voorheen mogelijk was.’

‘Nog een concreet voorbeeld uit mijn praktijk. Ik heb laatst een les gegeven over een heel ziek kind. De opdracht van de studenten was om het probleem helder te krijgen en te bepalen welke interventies er mogelijk zijn. En tot daar kwam iedereen wel.
Daarna maakten ze een interventieplan dat ze voorlegden aan de chatbox. De AI stopt echter niet bij de conclusie dat het een goed of slecht interventieplan is. Maar vraagt naar de overwegingen en onderbouwing van de student. En ook op die antwoorden worden weer verdiepende vragen gesteld. Omdat de studenten verschillende onderbouwingen geven, stelt de chatbox aan iedere student andere vragen.’

Studenten zijn enthousiast over deze leermethode, volgens jullie. Waar komt dat door?

De Wilde: ‘De casussen zijn qua niveau op ze afgesteld. En dat zorgt voor een hele rijke leerervaring. We zien dat mensen dat heel tof vinden. Wat daar op aansluit, is dat het een hele veilige leeromgeving is. Want ze mogen fouten maken. En er is geen enkel risico voor patiënten.’

Wildeboer: ‘Deze leermethode geeft de studenten veel vrijheid en uitdagingen op het eigen niveau. Als ik het in de klas gebruik, zeggen ze vaak na afloop: “Oh is die anderhalf uur nu al voorbij? Het was zo leuk.” Ze willen vaak aan de slag met nog meer casuïstiek.’

Kun je als docent de resultaten en vorderingen zien van de studenten?

De Wilde: ‘De tool die we hebben gebouwd, is nu nog vrij basic. Het systeem weet nog niet wie jij bent. Maar een docent laten meekijken, is wel iets wat hoog op het verlanglijstje staat en wat we in de toekomst gaan aanbieden. Want als docent wil je graag een overzicht van: hoe zijn die casussen gemaakt? Welke problemen waren er? Welke leerdoelen zijn er aan gekoppeld?’

Is het moeilijk voor docenten om deze AI te gebruiken?

Wildeboer: ‘Docenten moeten de casuïstiek zelf bedenken en in het systeem zetten. Dat vergt in het begin wat oefening. Je moet de prompt goed beschrijven zodat de chatbox zich gedraagt zoals jij wilt. Je moet vooraf ook goed nadenken wat je ermee wilt bereiken en je doelstellingen helder hebben.’

De Wilde: ‘Docenten moeten op een nieuwe manier gaan nadenken. Je gaat ervaringen inrichten. Dat hebben ze niet gehad op de opleiding. Wij hebben onder meer een formulier met vragen gemaakt waarmee je vragen van kwaliteit kunt maken. Zodat je geen antwoorden krijgt van de chatbox krijgt als: “Ik ben een machine dus ik kan niets voelen.” Op het congres gaan we een en ander verder toelichten.

Geschreven door Sigrid Starremans