Emoji’s zijn een alledaags hulpmiddel in digitale communicatie, vooral onder jongere generaties. Deze kleine, kleurrijke symbolen voegen emotie, context en nuance toe aan geschreven berichten, waardoor ze levendig en expressief worden. Echter, het gebruik van emoji’s kan sterk variëren tussen generaties, wat kan leiden tot misverstanden en communicatieproblemen, vooral in professionele en educatieve contexten.

Voorbeeld: Communicatie tussen een docent en student loopt mis door het gebruik van een emoji

Emma is een 20-jarige student verpleegkunde aan een hogeschool. Haar docent is meneer De Vries, een 55-jarige ervaren zorgprofessional. Ze communiceren vaak via e-mail en berichten over opdrachten en klinische stages. Deze verschillende generaties hebben elk hun eigen stijl van communiceren, wat soms tot spanningen kan leiden.

Scenario

Emma stuurt een bericht naar meneer De Vries om te laten weten dat ze een belangrijke opdracht heeft voltooid en om te vragen om feedback. Ze voegt een emoji toe om haar blijdschap over het afronden van de opdracht te tonen.

Emma’s bericht:
“Hoi meneer De Vries, ik heb mijn opdracht over wondverzorging af! 😊 Kunt u er alstublieft naar kijken en mij feedback geven? Bedankt!”

Meneer De Vries’ interpretatie:
Meneer De Vries leest het bericht en ziet de glimlachende emoji als te informeel en onprofessioneel in een educatieve context. Hij interpreteert het gebruik van de emoji als een teken dat Emma de opdracht misschien niet serieus neemt.

Gevolg

Meneer De Vries stuurt een formeel bericht terug waarin hij Emma erop wijst dat ze in professionele communicatie geen emoji’s moet gebruiken, vooral niet bij serieuze onderwerpen zoals haar opleiding en toekomstige carrière in de zorg. Emma voelt zich hierdoor bekritiseerd en begrijpt niet waarom haar poging om vriendelijk en enthousiast te zijn, negatief werd opgevat.

Analyse van het misverstand

Generatieverschil

Emma, als lid van een jongere generatie (Generatie Z), ziet emoji’s als een manier om haar positieve emoties en enthousiasme te tonen. Voor haar is de glimlachende emoji een teken van vreugde en opluchting na het afronden van een moeilijke opdracht. Ze gebruikt emoji’s frequent en intuïtief in haar dagelijkse communicatie.

Aan de andere kant, meneer De Vries, als lid van een oudere generatie (babyboomers), verwacht een formele en professionele toon in alle communicatie met studenten. Voor hem zijn emoji’s meer geschikt voor informele communicatie en niet passend in een professionele of educatieve context. Hij ziet de emoji als een teken van onprofessionaliteit en een gebrek aan ernst, wat leidt tot zijn negatieve reactie op Emma’s bericht.

Formele communicatieverwachtingen

In het zorgonderwijs, en vooral in de gezondheidszorg, wordt professionaliteit hoog in het vaandel gedragen. Meneer De Vries wil zijn studenten voorbereiden op de professionele standaarden die ze zullen tegenkomen in hun toekomstige carrières. Hij ziet formele communicatie als een belangrijk onderdeel van deze training. Daarom vindt hij het belangrijk om Emma erop te wijzen dat het gebruik van emoji’s niet passend is in formele educatieve communicatie.

Emma daarentegen, is gewend aan een informele en expressieve communicatiestijl, waarin emoji’s een normale manier zijn om emoties en nuances over te brengen. Ze begrijpt niet direct waarom haar bericht als onprofessioneel werd beschouwd.

Oplossing

Na een persoonlijk gesprek begrijpen zowel Emma als meneer De Vries elkaars perspectieven beter. Meneer De Vries legt uit dat hij professionaliteit en formele communicatie belangrijk vindt in het zorgonderwijs, omdat dit ook van toepassing zal zijn in hun toekomstige carrière in de zorg. Hij benadrukt dat hij zijn studenten wil voorbereiden op de professionele normen die in de gezondheidszorg gelden.

Emma begrijpt dit en stemt ermee in om emoji’s voortaan alleen te gebruiken in informele berichten naar haar vrienden, en niet in communicatie met docenten of in professionele contexten. Ze realiseert zich dat haar intentie om enthousiasme te tonen, anders geïnterpreteerd kan worden in een formele context.

Dit voorbeeld illustreert hoe generatieverschillen in het gebruik en de interpretatie van emoji’s kunnen leiden tot misverstanden in het zorgonderwijs. Emoji’s kunnen een waardevol hulpmiddel zijn om emoties en nuances over te brengen in digitale communicatie, maar het is belangrijk om de context en de verwachtingen van de ontvanger in acht te nemen. Door open communicatie en wederzijds begrip kunnen dergelijke misverstanden worden opgelost en kunnen beide partijen hun communicatie aanpassen aan de verwachtingen en normen van de ander.

In een professionele en educatieve omgeving is het cruciaal om een balans te vinden tussen informele en formele communicatie. Hoewel emoji’s kunnen helpen om boodschappen levendig en persoonlijk te maken, is het belangrijk om bewust te zijn van de context en de professionele normen die gelden. Door deze balans te vinden, kunnen we effectieve en respectvolle communicatie bevorderen tussen verschillende generaties in het zorgonderwijs en daarbuiten.