Generatie Z wordt vaak omschreven als pragmatisch, voorzichtig en gericht op stabiliteit. Een afwachtende houding bij studenten van deze generatie kan worden beïnvloed door verschillende factoren:

1. Opgegroeid in een tijd van onzekerheid

• Economische crises: Generatie Z heeft de nasleep van de financiële crisis van 2008 en economische onzekerheid meegemaakt, waardoor ze vaak risicomijdend zijn. Dit kan zich vertalen in een afwachtende houding, waarbij ze liever wachten op duidelijke instructies of garanties voordat ze actie ondernemen.
• Pandemie: De COVID-19-pandemie heeft deze generatie sterk beïnvloed, met online onderwijs en beperkte sociale interacties. Dit heeft hun zelfredzaamheid en initiatiefneming in sommige gevallen beperkt.

2. Overmatige structuur in het onderwijs

• Deze generatie is vaak opgevoed met gestructureerde programma’s en duidelijke kaders, wat kan leiden tot minder ervaring met zelfstandige probleemoplossing en besluitvorming. Ze zijn gewend dat volwassenen of systemen hen begeleiden, wat kan bijdragen aan een passieve houding.

3. Focus op mentale gezondheid

• Mentale gezondheidsproblemen, zoals angst en stress, komen relatief vaak voor bij Generatie Z. Dit kan hen terughoudend maken om actief deel te nemen aan nieuwe of uitdagende situaties.

4. Invloed van technologie

• Generatie Z is opgegroeid met technologie, wat hen gewend maakt aan snelle oplossingen en directe antwoorden. Als de situatie complex of onduidelijk is, kunnen ze geneigd zijn te wachten tot iemand anders het oplost.

5. Perfectionisme en faalangst

• Door de prestatiedruk vanuit school, sociale media en de maatschappij kunnen studenten bang zijn om fouten te maken. Dit kan leiden tot een houding waarbij ze liever wachten totdat ze zeker weten dat ze het “goed” doen.

6. Overbeschermend ouderschap

• Veel Generatie Z-studenten zijn opgegroeid met ouders die hen overmatig beschermden en problemen voor hen oplosten, ook wel helikopterouderschap genoemd. Dit heeft hun probleemoplossend vermogen beperkt, omdat ze minder kansen kregen om zelfstandig met uitdagingen om te gaan. Deze opvoedstijl kan leiden tot onzekerheid en een afwachtende houding.

Hoe hiermee om te gaan?

• Autonomie stimuleren: Geef hen meer verantwoordelijkheid en laat hen zelf problemen oplossen, met ruimte om fouten te maken.
• Duidelijkheid bieden: Heldere instructies en doelen geven hen houvast en vertrouwen.
• Mentale ondersteuning: Creëer een veilige omgeving waarin studenten hun zorgen kunnen uiten en steun ontvangen bij het nemen van initiatief.
• Stel vragen in plaats van oplossingen te bieden: In plaats van direct antwoorden te geven, kun je studenten aanmoedigen om zelf na te denken door vragen te stellen, zoals: “Hoe zou jij dit aanpakken?” Dit versterkt hun probleemoplossend vermogen en zelfvertrouwen.
• Geef ruimte om fouten te maken: Maak duidelijk dat fouten maken een normaal en leerzaam onderdeel is van het proces. Dit verlaagt de faalangst en stimuleert studenten om meer initiatief te nemen, zonder bang te zijn voor kritiek.
• Moedig samenwerking aan: Laat studenten samenwerken in kleine groepen waarin ze elkaar kunnen ondersteunen en motiveren. Een duidelijke taakverdeling binnen de groep helpt hen verantwoordelijkheid te nemen en actief mee te doen.

Door begrip te tonen voor deze generatiekenmerken en strategieën te implementeren die hen actiever betrekken, kun je hun potentieel beter benutten.